Ελένη Μυλιώτη, οικονομολόγος
Το #InefanChallenge:
Σε συνέχεια του ερωτηματολογίου που είχαμε αναρτήσει όσον αφορά το αντίκτυπο της πανδημίας στη ζωή όλων μας, σας ανακοινώνουμε ότι τα νέα είναι περισσότερο θετικά από όσο περιμέναμε!
Μετά από την ολοκλήρωση της συμπλήρωσης της έρευνάς μας συνολικά, οι περισσότεροι από εμάς αποκόμισαν θετικές επιρροές αλλά και ερεθίσματα που θα ενσωματώσουν στην μετέπειτα ζωή τους δημιουργώντας πια έναν καινούργιο τρόπο ζωής διαφορετικό από αυτόν που η συνήθεια και ο φόρτος εργασίας είχε επιβάλλει.
Τα στατιστικά στοιχεία:
Εστιάζοντας όμως σε αριθμητικά στοιχεία ώστε να έχουμε μια πιο στοχευμένη εικόνα της έρευνας, πολύ σύντομα σας παρουσιάζω τα εξής:
- Το ποσοστό Γυναικών-Ανδρών ήταν σχεδόν το ίδιο.
- Η ηλικία 18-24 διαδραμάτισε το 65% ενώ η κλίμακα 25-30 ήταν 25% με το υπόλοιπο ποσό να είναι σχεδόν ισόποσα μοιρασμένο στις ηλικίες 30-40 και 40+.
- Στην ερώτηση: “Πόσο σε βοήθησε η υπάρχουσα κατάσταση να ασχοληθείς με τον εαυτό σου και να βελτιωθείς;” η μείζων απάντηση με συντριπτική διαφορά από τις υπόλοιπες ήταν “Αρκετά” με ποσοστό 65%.
- Το 75% των ερωτηθέντων συμφώνησε πως η κατάσταση αυτή ήταν μια ιδανική ευκαιρία για να βρεθούν με την οικογένεια αφιερώνοντας ποιοτικό χρόνο παρά φευγαλέο.
- Αρκετοί ήταν αυτοί που εστίασαν στην ανάπτυξη του εσωτερικού τους κόσμου σε συνδυασμό με την ανάπτυξη εκπαιδευτικού υπόβαθρου (π.χ. ξένη γλώσσα, παρακολούθηση webinar) και δεξιοτήτων ή ενδιαφερόντων (π.χ. μαγειρική, γυμναστική) με ισόποσο καταμερισμό 30%.
Ο τρόπος σκέψης:
Σε αυτό το σημείο μας έχουν μείνει οι δυο ερωτήσεις ανοιχτού τύπου που τις αφήσαμε για το τέλος. Τώρα που έχετε δει τα στοιχεία πιο συγκροτημένα θα ήθελα να αναπτύξω τις απαντήσεις των δυο τελευταίων ερωτήσεων κάνοντας τον στόχο της έρευνας όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρο.
Πολλοί από τους συμμετέχοντες φάνηκε να έχουν πια την ανάγκη να εξωτερικεύσουν τις σκέψεις τους προς το γενικό σύνολο, μάλλον η έλλειψη κοινωνικοποίησης έκανε τους ανθρώπους να θέλουν να εκμυστηρευτούν ιδεολογίες και αντιλήψεις που ανέπτυξαν αυτό το χρονικό διάστημα πιο ανοιχτά χωρίς αναστολές που μας περικύκλωναν παλαιότερα. Φτάσαμε δηλαδή στη ανάγκη του ανθρώπου αυτού κάθε αυτού που δεν είναι άλλη από το να μοιράζεται εγκάρδια, να αφιερώνει χρόνο, να σκέφτεται και να αναθεωρεί, να μη φοβάται να κάνει ένα βήμα πίσω και δει τι κάνει λάθος, να νιώθει τις στιγμές που παίρνουν από πάνω του χωρίς να τις ακολουθεί παθητικά σαν κομπάρσος, αλλά πια σαν πρωταγωνιστής. Μάθαμε να διεκδικούμε πίσω καταστάσεις και συναισθήματα που υπήρχαν μέσα μας αλλά είχαμε ξεχάσει ή αν θέλετε παραμελήσει τόσο υπνωτισμένοι από την καθημερινότητα που είχαμε βουτήξει χωρίς ανάσα.
Η αναθεώρηση
Κάποτε είχα διαβάσει κάπου ότι ξέρεις ο άνθρωπος είναι προσαρμοστικό ον, δεν του έδωσα και πολύ σημασία, όμως τώρα είχα το χρόνο να το σκεφτώ καλύτερα. Έχουμε περάσει πολλά σαν ανθρωπότητα κι όμως πάντα βρίσκουμε έναν διαφορετικό τρόπο να επιβιώνουμε, ακόμα και σε αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση που ζήσαμε δεν μας πήρε από κάτω, σκεφτήκαμε λογικά, σκεφτήκαμε την εξέλιξη, την αυτοβελτίωση, την μαμά μας που της λείπαμε και δεν πηγαίναμε να τη δούμε γιατί δουλεύαμε, τον καταμερισμό του χρόνου μας όπως εμείς προτιμάμε και όχι όπως μας έχει επιβληθεί, συζητήσαμε με τον εαυτό μας, σκεφτήκαμε το μέλλον μας και που εμείς θέλουμε να το κατευθύνουμε μα πάνω από όλα ανοίξαμε τα αυτιά μας και ακούσαμε τις ανάγκες των άλλων, τις πραγματικές, εκείνες που από τα σύννεφα που είχαμε στο μυαλό μας θέλαμε απλά να τελειώσει η συζήτηση να πάμε σπίτι μας.
Η αδιαφορία από ανάγκη για ησυχία στο μυαλό μας μας είχε κυριεύσει με αποτέλεσμα να γινόμαστε “απάνθρωποι”, αδιάφοροι, κλεισμένοι στον μικρόκοσμο μας που πολλές φορές σιχαινόμαστε, πνιγμένοι στα “στόρυ” και τις ζωές των άλλων και εμείς να κυνηγάμε τις μέρες, να τρέχουν αυτές και εμείς χωρίς ανάσα να τρέχουμε σκορπισμένα από πίσω τους. Πάνω από όλα όμως δώσαμε χρόνο στον εαυτό μας, τον προσέξαμε πιο πολύ, τον φροντίσαμε, κάναμε γυμναστική βελτιώνοντας όχι μόνο το μυαλό μας αλλά και το σώμα που περικλείει όλες αυτές τις σκέψεις, μας αγαπήσαμε περισσότερο και νομίζω ότι τα περισσότερα ξεκινάν από εκεί, καμία εξέλιξη δεν ήρθε χωρίς αναθεώρηση, αυτοβελτίωση και στόχο.
Συμπεράσματα
Ελπίζω μετά από τα παραπάνω να συνειδητοποιήσαμε όλοι ότι τελικά τίποτα δεν έρχεται για να σου κάνει αποκλειστικά κακό παρά μόνο όσο του δώσεις εσύ το δικαίωμα να το κάνει, πάντα θα υπάρχει κάτι θετικό να αποκομίσεις από οποιαδήποτε κατάσταση και αν βιώσεις αρκεί εσύ να θέλεις να δεις τη θετική του πλευρά και όχι μόνο την προφανή αρνητική. Μερικές φορές οι καταστάσεις έρχονται με καμουφλάζ και θέλει μαεστρία για να γδύσεις και να αποκαλύψεις τον πραγματικό λόγο που κάτι ήρθε στη ζωή σου. Μην πέφτεις στην παγίδα.
Εύχομαι όλοι να είστε και να παραμείνετε καλά και αυτό το κείμενο να σας αφήσει μια ελαφριά αίσθηση νοσταλγίας και τροφής για σκέψη.
