Μπέλλος Αθανάσιος, φοιτητής τμήματος Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής ΠΑΜΑΚ
Tα προηγούμενα χρόνια η χρηματιστηριακή και χρηματοπιστωτική οικονομία κατίσχυσαν έναντι της πραγματικής οικονομίας και γαλούχησαν ανθρώπους, χωρίς κοινωνική συνείδηση και χωρίς συναίσθηση ότι μέρα με τη μέρα η πραγματική οικονομία θα βρίσκεται σε δεινότερη θέση. Τα στοιχεία δείχνουν ότι σε συνθήκες φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού ζουν περίπου τέσσερα στα δέκα παιδιά στην Ελλάδα αλλά και κάτω από το όριο της φτώχειας βρέθηκε το 21,4 % του πληθυσμού.
Υπάρχουν πολλοί Έλληνες, οι οποίοι έχασαν την δουλειά τους και άλλοι που έμειναν στο περιθώριο της κοινωνίας τα τελευταία χρόνια. Αυτοί οι άνθρωποι είναι απογοητευμένοι από την σημερινή πραγματικότητα και από την εξέλιξη της οικονομίας, και ως εκ τούτου γίνονται καυστικοί με τον τρόπο που λειτουργεί η σημερινή οικονομία και πολιτική, καθώς βιώνουν την ένταση της κοινωνικής ανισότητας.
Κυρίαρχη κοινωνική τάξη τα προηγούμενα χρόνια αποτελούσε η μεσαία τάξη, η οποία όμως αποδομήθηκε από την εφαρμογή περιοριστικών και εν τέλει αποδιαρθρωτικών πολιτικών. Τα τελευταία χρόνια η αξία των περιουσιακών στοιχείων της μεσαίας τάξης μειώθηκε κατά περίπου 500 δισ. ευρώ, ενώ ο αριθμός των οικογενειών που δηλώνουν εισοδήματα από 30.000 έως 50.000 ευρώ μειώθηκε στις 400.000 οικογένειες από 604.000 που ήταν το 2010.
Δυστυχώς, αρκετοί έχουν την άποψη ότι η οικονομία πρέπει να καθορίζει την πολιτική. Όμως, θα ήταν πιο λογικό να πει κανείς ότι πρέπει η πολιτική να καθορίζει την οικονομία κι αυτό να είναι το πρόταγμα και η διεκδίκηση των πολιτών εφόσον θέλουν να επηρεάζουν τις αποφάσεις και τη γενικότερη ασκούμενη πολιτική. Όταν οι πολιτικές αποφάσεις είναι απότοκα οικονομικών συμφερόντων και μόνο, τότε είναι απολύτως καθαρό ότι η όποια δυνατότητα των πολιτών να επηρεάζουν τις εξελίξεις παύει να υφίσταται. Μέσα σ΄ αυτό το πλαίσιο της παγκοσμιοποιημένης πραγματικότητας, οι πολίτες αισθάνονται περιθωριοποιημένοι και απογοητευμένοι χωρίς καμία διάθεση συμμετοχής στα κοινά και απέχουν από τις εκλογικές διαδικασίες.
Yπάρχει και εκείνη η κοινωνική τάξη, περιορισμένη αριθμητικά, η οποία απαρτίζεται από τους οικονομικά ισχυρούς επιχειρηματίες της χώρας και τους εφοπλιστές, η αστική τάξη δηλαδή, η οποία θέτει τα οικονομικά της συμφέροντα και το ύψος των κερδών της ως υπέρτατο εθνικό σκοπό. Αυτοί υποστηρίζουν ότι θα πρέπει η εκάστοτε κυβέρνηση να κάνει οτιδήποτε περνάει από το χέρι της προκειμένου να διασφαλίζουν την οικονομική τους ανάπτυξη και την μεγιστοποίηση των κερδών τους. Αυτή η οικονομική και κοινωνική ελίτ επιχειρεί να επηρεάζει τις πολιτικές αποφάσεις ακόμα και με αθέμιτα μέσα, προς την κατεύθυνση του αφανισμού των εργασιακών δικαιωμάτων, της ανασφάλειας της εργασίας, της περιστολής του κοινωνικού κράτους και της εκμετάλλευσης των κρατικών πόρων για το δικό τους όφελος.
Ανησυχητική για την Ελλάδα στις μέρες μας είναι επίσης, η έξαρση του εθνικισμού που προκάλεσε η οικονομική κρίση. Δυστυχώς, διαμορφώθηκαν απόψεις αντίθετες με τις έννοιες του ανθρωπισμού, της ισότητας, της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης σε ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας. Διαταράχτηκε τόσο πολύ η κοινωνική συνοχή ώστε ανάμεσα στις κατώτερες οικονομικά τάξεις δημιουργήθηκαν νέες αντιθέσεις σε κοινωνικοοικονομικά θέματα. Το πιο απλό παράδειγμα αποτελούν οι πρόσφυγες, οι οποίοι ήρθαν στην Ελλάδα για να σωθούν από τον πόλεμο ή προκειμένου να την χρησιμοποιήσουν ως γέφυρα για την βόρεια Ευρώπη. Αντιμετωπίστηκαν από πολλούς ρατσιστικά με την επιχειρηματολογία ότι «το κράτος δεν έχει τους πόρους για να βοηθήσει τους δικούς μας ανθρώπους», παραβλέποντας ότι τα κονδύλια για την φιλοξενία των προσφύγων δίνονται από την Ε.Ε και από την Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε
Δυστυχώς φτάσαμε στο σημείο, όπου ο καθένας λειτουργεί στη βάση του ατομικού του συμφέροντος, καθώς ο λεγόμενος κοινωνικός «αυτοματισμός» «αξιοποιήθηκε» από τις συστημικές – εγχώριες και ευρωπαϊκές δυνάμεις – για τον κατακερματισμό της ελληνικής κοινωνίας προκειμένου να επιβληθούν με μεγαλύτερη ευκολία σκληρά οικονομικά μέτρα. Όμως, η έξοδος της χώρας από την οικονομική κρίση είναι υπόθεση όλων μας. Οι πολίτες οφείλουν μέσα από την αλλαγή νοοτροπίας να αναπτύξουν κοινωνική συνείδηση και να προτάξουν το κοινωνικό καλό πάνω από το ατομικό συμφέρον εάν επιθυμούν πραγματικά την επιτυχή πορεία της χώρας στο μέλλον.
Πηγές :
Πολύ καλή και σφαιρική αποτίμηση της κατάστασης. Συμφωνώ απόλυτα.