Το χρέος της χώρας αποτελεί ένα ζήτημα το οποίο μας ταλαιπωρεί από τις αρχές δημιουργίας του σύγχρονου Ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα, με τις εκάστοτε κυβερνήσεις να πασχίζουν να το εξαλείψουν και να φέρουν την πολυπόθητη οικονομική άνθηση. Οι οφειλές του ελληνικού κράτους έχουν ταλαιπωρήσει όχι μόνο τους Έλληνες πολίτες και πολιτικούς αλλά και την παγκόσμια οικονομική κοινότητα σχετικά με τους τρόπους μείωσης τους. Μνημόνιο, επιμήκυνση χρέους, κούρεμα ομολόγων, αύξηση επιτοκίων κούρεμα χρέους είναι έννοιες που έχουν εισέλθει στην καθημερινότητα μας. Είναι τα “όπλα” που διαθέτουμε απέναντι σε ένα νούμερο που στοιχειώνει την χώρα. 345 δις €. Ή μήπως όχι; Ίσως το νούμερο αυτό είναι λάθος, σύμφωνα μα κάποιους οικονομολόγους και επενδυτές, και η χώρα μας χρωστάει λιγότερα. Άλλοι υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα χαίρει ιδιαίτερης μεταχείρισης από τους δανειστές της και βγαίνει κερδισμένη μέσω του χρέους της. Δυο διαφορετικοί τρόποι σκέψεις συγκρούονται. Οι τοποθετήσεις και τα επιχειρήματα τους αναλύονται παρακάτω.
Η περίπτωση του Paul Kazarian
O Paul Kazarian είναι Αμερικάνος επενδυτής ελληνικών ομολόγων, πρόεδρος της Japonica Partners, πρώην τραπεζίτης στην Goldman Sachs και έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι το χρέος της Ελλάδας δεν ανέρχεται στο 177% του ΑΕΠ της σύμφωνα με τους επίσημους υπολογισμούς. Υποστηρίζει ότι με την χρήση των διεθνών λογιστικών προτύπων Δημοσίου Τομέα του χρέος φθάνει σε ένα δείκτη χαμηλότερο του 60% υπολογίζοντας καθαρό χρέος προς ΑΕΠ. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι ο υπολογισμός του χρέους θα πρέπει να γίνεται με βάση την χρονική αξία των υποχρεώσεων της Ελλάδας και όχι με βάση την ονομαστική αξία. Θα πρέπει να προσμετρείται επίσης η κεκαλυμμένη διαγραφή μέρους του ελληνικού χρέους η οποία πραγματοποιήθηκε μέσω του χαμηλού επιτοκίου αλλά και μέσω της μεγάλης παράτασης της έναρξης αποπληρωμής του χρέους. Επιπλέον έχει δηλώσει ότι η παρούσα αξία τους χρέους αναφέρεται ως δίκαια αξία ή λογιστική αξία η οποία δεν θα πρέπει να συγχέεται με τις παρούσες αξίες αγοράς. Όσον αφορά τα δάνεια, σύμφωνα με τον ίδιο, δόθηκαν 199 δις. ευρώ σε ομόλογα , τα οποία μετά το κούρεμα τους η αξία είναι 50 δις ευρώ και σε λοιπά διακρατικά δάνεια 243 δις ευρώ που πλέον έχουν αξία 52 δις ευρώ. Επίσης αναφέρει ότι η δομή του ελληνικού χρέους είναι μοναδική και θέλει ιδιαίτερη προσοχή. Από το συνολικό χρέος τα 275 δις ευρώ έχουν ευνοϊκούς όρους , δηλαδή μηδενικό επιτόκιο για 10 χρόνια, επιδοτούμενα επιτόκια χαμηλότερα από την αγορά, μαζικές ωριμάνσεις ομολόγων σε 40 χρόνια, και 30 δις σε περιουσιακά στοιχεία χρηματοδοτούμενα με δάνεια του επίσημου τομέα. Λαμβάνοντας όλα αυτά τα στοιχεία υπόψιν ο Kazarian προχώρησε σε αγορές ελληνικών ομολόγων αξίας 3 δις και ύστερα ξεκίνησε την αποτύπωση του ελληνικού δημοσίου χρέους σε λογιστικά πρότυπα του Δημοσίου Τομέα σε συνεργασία με τέσσερις μεγάλους αμερικανικούς ελεγκτικούς οίκους. Τα αποτελέσματα του ήταν εντελώς διαφορετικά από το επίσημο χρέος, αφού σύμφωνα με τα πρότυπα το χρέος εξαρτάται και από τα έσοδα. Για παράδειγμα αν το Δημόσιο κατασκευάζει ένα δρόμο αξίας 200 εκατ. ευρώ, δανείζεται και μετά από 2 χρόνια την λειτουργεί έχοντας έσοδα το χρέος δεν είναι πλέον 200εκατ. αφού υπάρχουν έσοδα. Όλα αυτά τα στοιχεία ώθησαν τον Kazarian να δηλώσει ότι όχι μόνο το χρέος είναι χαμηλότερο του 60% του ΑΕΠ , αλλά κυμαίνεται κοντά στο 18%! Οι σκεπτικιστές των πράξεων του Kazarian έχουν αναφέρει ότι υπερεκτιμά την μείωση του χρέους που προκύπτει από τον υπολογισμό των κρατικών εσόδων. Αυτός αδιαφορεί και μέχρι σήμερα συνεχίζει την εκστρατεία του για μια αξιοσέβαστη ανάλυση του ελληνικού χρέους.
“Η Ελλάδα κερδίζει από το χρέος της”
Πρόσφατα ήρθε στο φως της δημοσιότητας μια μελέτη του Ισπανού οικονομολόγου και καθηγητή της σχολής Esade της Βαρκελώνης, Pablo Triana μέσω της γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Zeitung. Η μελέτη αυτή υποστηρίζει ότι η Ελλάδα όχι μόνο δεν πληρώνει τίποτα για το χρέος της αλλά βγαίνει και κερδισμένη αφού στην σύγχρονη ιστορία , κανένα κράτος δεν είχε τόσο καλή μεταχείριση στις οφειλές του. Όλα αυτά προφανώς και ακούγονται παράλογα, αλλά ο Triana έχει αποδείξεις για τα συμπεράσματα του. Ο Triana υπολόγισε όλα τα πακέτα βοήθειας, τα οποία έλαβε η Ελλάδα από τις ευρωπαϊκές χώρες και τις τράπεζες από το 2010 έως το 2016, όπου κατέληξε σε ένα αρνητικό επιτόκιο ύψους 0,28%, δηλαδή λάβαμε μαζί με τα δάνεια ύψους 200 δις , τόκους 0,28%.Συγκεκριμένα, ελήφθησαν υπόψη τα δάνεια του πρώτου πακέτου διάσωσης, το δάνειο από το Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ( EFSM) για το δεύτερο πακέτο διάσωσης και το δάνειο από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας ( ESM) για το τρίτο πακέτο. Αυτά τα δάνεια είχαν μέσο όρο τόκων 0,5%. Ύστερα υπολογίστηκαν οι αγορές ελληνικών κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ και τις εθνικές κεντρικές τράπεζες που απέφεραν τόκους 0,23%. Ωστόσο η χώρα δεν κατέβαλε τους τόκους από μόνη της, αλλά χρησιμοποίησε τα χρήματα από τα νέα πακέτα διάσωσης για την αποπληρωμή των τόκων , δημιουργώντας ένα αυτοτροφοδοτούμενο σύστημα που οδήγησε στο τελικό αρνητικό επιτόκιο του 0,28%. Με βάση αυτούς τους υπολογισμούς, ο Τριάνα απορεί με τον τρόπο αντιμετώπισης του ελληνικού χρέους. Θεωρεί πως ούτε η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να παραπονιέται για την πορεία του ελληνικού χρέους και του τρόπου δανεισμού , αλλά και οι Ευρωπαίοι δεν χρειάζεται να καταφεύγουν στα σκληρά μέτρα και την λιτότητα , αφού ο δανεισμός θεωρείται επιτυχής.
Πηγές:
www.kathimerini.gr
www.toxrima.gr
www.timelink.gr
www.mforotexniki.gr
www.cnn.gr
www.euro2day.gr
www.tvxs.gr
mononews.gr